Dieta psów różni się od diety ich przodków żyjących w naturze. Odmienna jest też częstotliwość spożywanych posiłków. Podczas gdy pies zjada regularnie produkty, które przygotuje człowiek, to jego dziko żyjący pobratymiec jada nieregularnie i tylko to, co sam upoluje. Zmiana sposobu odżywiania, jaka nas trapiła w związku z socjalizacją psów niekoniecznie była dla nich korzystna. Jednak starania specjalistów mające na celu optymalizację procesu żywienia doprowadziły do sytuacji, w której dysponujemy odpowiednio dobranymi składnikami pokarmowymi, odpowiadającymi fizjologicznym potrzebom żywieniowym psów.

Każdy etap życia psów (szczenię, pies dorosły, pies stary) wymaga innego sposobu żywienia. Dzisiejszy artykuł dotyczy żywienia psów starszych. Mówimy, że pies wchodzi w okres starości w wieku ok. 6. roku życia (psy duże) lub 8. roku życia (psy małe). Starzejące się narządy nie spełniają już wtedy w pełni swoich funkcji, zmienia się metabolizm i zapotrzebowanie na poszczególne składniki pokarmowe.

Spadek aktywności fizycznej w okresie starości, następujące spowolnienie przemian metabolicznych oraz zmniejszenie się tkanki mięśniowej na rzecz tkanki tłuszczowej zwiększają ryzyko otyłości, a w konsekwencji zwiększają zapadalność na choroby układu krążenia i układu kostno-stawowego. W diecie powinno znaleźć się mniej tłuszczu, a więcej łatwostrawnego i dobrze przyswajalnego białka (drób, ryby).

Następujące z wiekiem spowolnienie perystaltyki jelit prowadzi do zaparć. Dietę należy wzbogacić we włókno (marchew, buraki).

Zmniejszenie produkcji śliny i soku żołądkowego, a także zmiany w budowie jelit (zmniejszenie się kosmków jelitowych) utrudniają trawienie i wchłanianie pokarmu. Posiłek należy podzielić na kilka mniejszych porcji i podawać o stałej porze. Użyte składniki powinny być możliwie najlepszej jakości.

U starych psów dość często występują problemy z uzębieniem. Należy unikać podawania kości (także ze względu na trudność ich trawienia).

Z wiekiem zwiększa się ryzyko wystąpienia zmian zwyrodnieniowych stawów. Procesy zwyrodnieniowe można spowolnić stosując odpowiednie dodatki. Dietę należy suplementować substancjami o działaniu chondroprotekcyjnym (ochronnym dla chrząstki stawowej) takimi jak glukozamina i siarczan chondroityny.

Starsze psy wykazują zwiększone zapotrzebowanie na witaminy z grupy B, witaminę A, E, K. Dietę domową należy wzbogacić odpowiednim preparatem witaminowo-mineralnym.

Bez względu na wiek zwierzęcia, należy zapewnić zawsze dostęp do czystej i świeżej wody. W przypadku wystąpienia schorzeń określonych narządów lub układów wymagana jest konsultacja z lekarzem weterynarii i ustalenie indywidualnej diety (wątrobowa, nerkowa itp.).