Wypadnięcie gałki ocznej (prolapsus bulbi oculi) najczęściej jest następstwem przebytego urazu. Jest to nagły przypadek okulistyczny, gdzie tylko natychmiastowa pomoc może dać  szansę na uratowanie zdolności widzenia.

Szczególnie narażone na wypadanie gałki ocznej są psy ras brachycefalicznych (z krótką trzewioczaszką). Do ras predysponowanych należą: shih-tzu, mopsy, buldożki, pekińczyki, buldogi francuskie – rasy te mają duże szpary powiekowe oraz płytki oczodół.

Główne przyczyny wypadania gałki ocznej:

• gwałtowne pociągnięcie psa za skórę okolicy szyi
• uraz przy pogryzieniu przez inne zwierzę
• uraz  głowy (np. uderzenia drzwiami, kopnięcie psa, udział w wypadku komunikacyjnym)

Jeżeli uda się odprowadzić gałkę oczną na swoje miejsce przez lekarza weterynarii, zakłada się szwy na powieki na okres ok. 7-10 dni. Czasowe zespolenie powiek zależy m.in. od obrzęku tkanek oka, krwawienia itp. Miejscowo stosowane są krople lub maści okulistyczne: antybiotyki, leki przeciwbólowe i przeciwzapalne. Jeśli stan ogólny psa tego wymaga, stosujemy terapię lekową ogólnie.

Jeżeli jednak doszło do dużego uszkodzenia gałki ocznej (pęknięcie gałki ocznej, perforacje, stary uraz, zaawansowane zakażenie tkanek oka i oczodołu), należy wykonać zabieg enukleacji gałki ocznej – usunięcia gałki ocznej.

Rokowanie zależy od:

• czasu jaki upłynął od wypadku
• stopnia uszkodzenia samej gałki ocznej
• uszkodzenia aparatu dodatkowego oka
• stopnia zanieczyszczenia gałki ocznej
• stanu ogólnego psa/kota

Jeżeli nerw wzrokowy uległ poważnemu uszkodzeniu istnieje ryzyko trwałej utraty wzroku. Jeżeli doszło do uszkodzenia mięśni poruszających gałką oczną może dojść do powstania zeza.

Nawet, jeżeli nie uda się uratować widzenia w tym oku, należy podjąć wysiłek, aby uzyskać jak najlepszy efekt kosmetyczny tego oka. Przede wszystkim dla dobrego rokowania liczy się czas od wystąpienia urazu do udzielenia pierwszej pomocy przez lekarza weterynarii.